Isaura Fernández

Naciu en Dumbría  no 1975, está casada e é  nai dun neno e dunha nena. Estudiou no no Colexio Público de Dumbría 1982-89 e seguiu os seus estudos de Bacharaleto e  COU en Santiago de Compostela no 1989-1993.

6 anos máis tarde; entre 1993-1999 Licénciase en Medicina e Ciruxía polaUniversidade de Santiago de Compostela.  Obtivo o título de Especialista en Oncoloxía Médica  no 2004 e o Título Europeo de Especialista en Oncoloxía médica no 2005.

Exerce dende 2005 como especialista en Oncoloxía médica no Complexo Hospitalario Universitario de Vigo (hospital Álvaro Cunqueiro) e dende 2011 tutora de residentes de Oncoloxía médica do o Complexo Hospitalario Universitario de Vigo(hospital Álvaro Cunqueiro).

Na actualidade segue estudiando no tratamento e investigación do cancro de mama, tumores xinecolóxicos, tumroes cerebrais e melanoma.

Forma parte dos grupos cooperativos nacionais : GEICAM (grupo español de Investigación en Cancer de mama) GECOD (Grupo españold e cancer de origen desconocido) Grupod e estudio de Trombosis de SEOM GEICO( grupo español de investigación en cancer de ovario y tumores gineclógicos)SEOM (sociedad española de Oncología médica).

Un impresionante currículum, pero ela é unha muller que non presume, nin se vanagloria do seu currículum nin  nos seus títulos; accesible, amena, familiar. Unha muller de aquí, de Dumbría.

Cal é a túa relación co Concello de Dumbría?

Meus pais viven en Alvarellos, na parroquia de Berdeogas; e a maioría da miña familia tanto paterna como materna viven no concello, polo tanto teño unha relación especial coa xente que vive aquí. Moitos dos meus amigos da infancia viven tamén aquí.

Onde estudiantes?

Pois foi unha das etapas máis bonitas da miña vida, onde aprendin un montón de cousas, non solo académicas, lembro ainda profesores que marcaron a miña forma de pensar posteriormente. Daquela había moitos nenos no Colexio . O que si teño claro e que cando cheguei a santiago o meu nivel académico era incluso superior ao de nenos da cidade.

Qué lembras do teu paso polo colexio de Dumbría?

Pois foi unha das etapas máis bonitas da miña vida, onde aprendin un montón de cousas, non solo académicas, lembro ainda profesores que marcaron a miña forma de pensar posteriormente. Daquela había moitos nenos no Colexio . O que si teño claro e que cando cheguei a santiago o meu nivel académico era incluso superior ao de nenos da cidade.

Sentisteste nalgún momento en inferioridade por ser dunha aldea rural como Dumbría?

Como dixen antes, o meu nivel académico era moi bo. Así que eu nunca me sentín inferior aos nenos da cidade.

Qué opinas das infraestructuras, servizos ou espazos do Concello?

Pois é un dos concellos con maior infraestructura que eu coñezo, actualmente traballo en Vigo e vivo en Pontevedra, e Dumbría non ten nada que envexarlles, conta con espazos verdes, un cuidado especial das aldeas, e conta con importante desenrolo de actividades deportivas, e de maneira gratuíta,  en este sentido tiñan que aprender moitos concellos de maior envergadura,  así como espazos de lecer como pode ser  a carballeira de Berdeogas.

Cal é o lugar ou espazo que máis che gusta de Dumbría?

Probablemente que nos demos conta do valor do que temos, da xente de valía que temos e de que vivir en Dumbría ten ventaxes, e desta maneira non haxa tanta “fuga de rapaces novos” a outros pobos de arredor como Cee, Vimianzo..

E o que menos?

[ Non se lle ocurre ningún]

Cal é o recurso máis valioso que temos no noso concello e aínda está sen explotar?

Probablemente que nos demos conta do valor do que temos, da xente de valía que temos e de quevivir en Dumbría ten ventaxes, e desta maneira non haxa tanta “fuga de rapacesnovos” a outros pobos de arredor como Cee, Vimianzo..

Gústache a túa profesión?

Pois a verdade e que é a miña paixón, encántame ser médico dende ben pequena, e actualmente a miña especialidade : oncóloga.

Gústameencontrar un caso e buscarlle solución, ademáis a especialidades inclúe unha parte de investigación clínica que supón unreto, pois o cancro supón a gran pandemia do século XXI , estímase que ⅓ varónse ¼ mulleres vamos a sufrir un cancro ao longo da vida, así que temos moitotraballo por facer.

– Dalle un ( ou varios) consellos a nosa veciñanza para  cuidar a saúde.

Se teño que dar consellos  empezaría por hábitos de vida saudables ,pois é o quemáis nos axuda a previr o cancro: exercicio diario, comer san (tipo dietamediterránea) e evitar hábitos tóxicos ( como o tabaco, que causa o 80% doscancros de pulmón, e sobre todo en mulleres , que estamos vendo agora unaumento da incidencia pola incorporación deste hábito no xénero fenemino fai unpar de décadas)

– O cancro é un tema que nos preocupa a todos, queremos evitalo…existe algo que podamos facer para evitar a súa aparición?

– Se temos alguén cerca que está pasando por un momento delicado de saúde …cómo podemos axudar  a que se sinta mellor?

Estando cerca del e acompañalo no que necesite, saber que a familia e amigos están para axudalo e intentar non atosigalo, falar do tema se o necesita e respectar os silencios.

Dende o punto de vista profesional a mellor forma de axudalo e dando a maior información de forma clara e concisa, explicarlle o positivo e o negativo da enfermidade e estar cando o paciente che necesita.

Volvendo a Dumbría  Gustaríache vivir aquí?

Claro que me gustaría  a nivel personal sen dúbida, o problema é que a miña especialidade solo se exerce en Hospitales de Terceiro nivel. De todos xeitos nas rías baixas tampouco se vive mal.